Περιπλανήσεις στο παρελθόν
TPIA ROADSTER ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ TOY '50
Το κλείσιμο του πρώτου μισού του 20ου αιώνα βρήκε την Ευρώπη βαριά
πληγωμένη από τον 2ο Π.Π. Οι άνθρωποι είχαν αποφασίσει να εργαστούν σκληρά
για ένα καλύτερο αύριο...
Κείμενο-Φωτογραφίες: Automedia/Andreas Conradt
BMW 507 Touring Sport
...ΠΑΡ? ΟΛΑ AYTA όμως, αυτή η πρώιμη αισιοδοξία δεν φάνηκε να ωφελεί την
BMW. Το πρώτο της μεταπολεμικό μοντέλο, το 501, βγήκε στην αγορά το 1952
χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια στοιχειώδης έρευνα αγοράς ή κάποια εκτίμηση
του ανταγωνισμού. Το αυτοκίνητο μπορεί να περιελάμβανε ραδιόφωνο στον
στάνταρντ εξοπλισμό του, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε τα 15.000 μάρκα της
τιμής του. Ειδικά, όταν την ίδια περίοδο η Μερτσέντες 220 κόστιζε 12.000
μάρκα και το Όπελ Καπιτάν μόλις 9.000.
Θα πρέπει να παραδεχτούμε, πάντως, πως η εποχή ευνοούσε τα αυτοκίνητα από
τη Στουτγκάρδη. Όταν η BMW αποφάσισε να φτιάξει ένα αυτοκίνητο ειδικά για
τον αρχηγό του κράτους, σχεδιασμένο από τον Μικελότι, ο Κόνραντ Αντενάουερ
(τότε Καγγελάριος της Δυτ. Γερμανίας) άφησε διακριτικά να διαρρεύσει πως
προτιμούσε την Μερτσέντες 300 την οποία είχε στην κατοχή του. Την BMW ήρθε
να βγάλει από το τέλμα ο κόμης Αλμπρεχτ Γκέρτζ, ένας βιομηχανικός
σχεδιαστής που στον ελεύθερό του χρόνο σχεδίαζε και αυτοκίνητα.
Αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν η BMW 503, ένα αυτοκίνητο 2+2 θέσεων που
όμως έπεσε θύμα των περιορισμών που επεβλήθησαν από αδυναμίες στην
παραγωγή. H διοίκηση δεν ήθελε να διαθέσει χρήματα για την αγορά
καινούργιων μηχανημάτων κι έτσι, το τελικό αποτέλεσμα απείχε πολύ από αυτό
που είχε σχεδιάσει ο Γκερτζ. O τελευταίος, αν και παραγκωνισμένος αρχικά,
στο τέλος πέτυχε να λάβει την έγκριση της εταιρίας να συνεχίσει τη δουλειά
του και να εξελίξει την 503 η οποία τελικά ονομάστηκε 507.
Το αλουμινένιο της αμάξωμα ήταν χαμηλότερο και τοποθετημένο πάνω σε ένα
σωληνωτό σασί, ενώ το βάρος του συνόλου δεν ξεπερνούσε τα 1.330 κιλά. Είχε
έναν κινητήρα V8, 3.168 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 150 ίππους στις 5.000 σ.α.λ.
H τελική της ταχύτητα έφτανε τα 220 χ.α.ω. Ανάμεσα στους διάσημους που
κάποτε είχαν μια 507 συμπεριλαμβάνεται και ο Έλβις Πρίσλεϋ, ενώ ο Χανς
Στουκ τη χρησιμοποίησε με επιτυχία σε αγώνες αναβάσεων. Το αυτοκίνητο ήταν
και το αγαπημένο όλων όσων εργάζονταν εκείνη την εποχή στην BMW, αλλά
παρόλα αυτά η παραγωγή του περιορίστηκε στις 252 μονάδες -προς μεγάλη
ευχαρίστηση των σημερινών συλλεκτών.
MERCEDES BENZ 300 SL Roadster
O Μάξ Χόφμαν έφτασε στις ΗΠΑ ένα πρωινό του 1941. Στο χέρι του κρατούσε μια
φτηνή βαλίτσα και στο μυαλό του είχε την έμμονη ιδέα της επιτυχίας. O
«Μάξι» είχε μονάχα ένα ταλέντο: ήταν γεννημένος πωλητής. Και αυτό ακριβώς
έκανε. Αρχισε να πουλάει αυτοκίνητα στους Αμερικανούς. Ανάμεσα στις μάρκες
τις οποίες εμπορευόταν ήταν και η Μερτσέντες. Στη Στουτγκάρδη η φήμη του
ήταν τόσο μεγάλη ώστε ήταν ο μοναδικός αντιπρόσωπος που είχε το προνόμιο να
καλύπτει ολόκληρη τη χώρα, από την Ανατολική ως τη Δυτική ακτή.
Στις 12 Μαρτίου του 1952 η Μερτσέντες παρουσίασε την αγωνιστική 300 SL η
οποία ξεκίνησε την καρριέρα της στο Μίλε Μίλια, τον Μάϊο της ίδιας χρονιάς.
Εκεί κατέκτησε τη δεύτερη θέση, ενώ λίγους μήνες αργότερα ήρθε πρώτη στην
Καρέρα Παναμερικάνα στο Μεξικό. Οι πρώιμες αγωνιστικές δάφνες της 300 SL
αναπόφευκτα οδήγησαν σε σκέψεις για τη δημιουργία και της «πολιτικής»
έκδοσης του αυτοκινήτου. Οι συντηρητικοί Γερμανοί ήταν, όπως πάντα,
διστακτικοί, αλλά δεν ήξεραν καλά τον «Μάξι». Τον Ιούλιο του 1953 πήγε στη
Στουτγκάρδη και εξασφάλισε την άμεση αγορά 1000 αυτοκινήτων. Φυσικά, αυτή
του η ενέργεια έμεινε κρυμμένη στα μυστικά αρχεία της εταιρίας. Δική του
πρωτοβουλία ήταν και η πρώτη παρουσίαση του αυτοκινήτου στο Σαλόνι
Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης, το 1954. Από τότε και μέχρι το 1957 η
Μερτσέντες κατασκεύασε 1.400 μονάδες, ενώ την ίδια χρονιά στην Έκθεση
Αυτοκινήτου της Γενεύης παρουσιάστηκε και η ανοιχτή έκδοση της 300 SL (της
οποίας η παραγωγή δεν ξεπέρασε τις 1.858 μονάδες).
O εξακύλινδρος σε σειρά κινητήρας της απέδιδε 215 ίππους και έδινε στο
αυτοκίνητο τελική ταχύτητα 235 χ.α.ω..
PORSCHE 356B Super 90
O Φερδινάνδος Πόρσε, πατέρας του σκαθαριού, δεν είχε ποτέ την παραμικρή
συμπάθεια προς το καθεστώς του Χίτλερ. Δυστυχώς όμως ήταν αναγκασμένος να
το δεχτεί, όπως και χιλιάδες άλλοι Γερμανοί. Έτσι προσπάθησε να μείνει
μακριά από όλα όσα τον ευχαριστούσαν, ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου.
Ευτυχώς, ο γιός του, ο Φέρρι Πόρσε, έμεινε πιστός στην οικογενειακή
παράδοση και άρχισε να ασχολείται με το σχεδιασμό ένος νέου αυτοκινήτου το
οποίο κατάφερε να συναρμολογήσει το 1947. Είχε ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο
και αλουμινένιο αμάξωμα. O κινητήρας ήταν αρχικά τοποθετημένος στο κέντρο
και προερχόταν από το σκαθάρι της VW όπως και το σύστημα μετάδοσης και η
ανάρτηση. H μόνη αλλαγή ήταν η αύξηση της ισχύος του κινητήρα από τους 25
στους 40 ίππους. Από αυτό το αυτοκίνητο κατασκευάστηκαν μόλις 500 μονάδες
και η καριέρα του τελείωσε εκεί. Αλλωστε, με την έλλειψη χώρου αποσκευών
αυτή η πρώτη 356 δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί ολοκληρωμένο αυτοκίνητο.
Θα μπορούσε να γίνει ένα όχημα ψυχαγωγίας, ένα δεύτερο αυτοκίνητο, μα
τίποτε παραπάνω.
Ωστόσο, η εξέλιξή του συνεχίστηκε και σε δεύτερο στάδιο ο κινητήρας
μεταφέρθηκε στο πίσω μέρος έτσι ώστε να μεγαλώσει ο χώρος και για τους
επιβάτες. Παράλληλα, δημιουργήθηκε και χώρος για τις αποσκευές και, μαζί με
μια επέμβαση στο παρουσιαστικό του αυτοκινήτου, η 356 ξαναγεννήθηκε και
έμεινε στην παραγωγή για 18 χρόνια. Φυσικά σε όλο αυτό το διάστημα έγιναν
κι άλλες μικροαλλαγές. Το παρμπρίζ έγινε μονοκόματο και οι εξατμίσεις
τοποθετήθηκαν κάτω από τον πίσω προφυλακτήρα. Τον Σεπτέμβριο του 1959
ακολούθησε μια ακόμα μετατροπή στο ρύγχος, ενώ μεγάλωσε και η επιφάνεια του
πίσω τζαμιού για καλύτερη ορατότητα. Κατά τη διάρκεια των 18 ετών της ζωής
της, ο κινητήρας της 356 αναβαθμίστηκε σημαντικά και από τους 40 ίππους του
αρχικού μοντέλου είχε φτάσει τους 95 στην τελευταία 356C.
H 507 ήταν από τα πρώτα μεταπολεμικά μοντέλα της βαυαρικής εταιρίας και
σίγουρα το πρώτο με δική του προσωπικότητα. Είχε κινητήρα 3.168 κ.εκ. που
απέδιδε 150 ίππους στις 5.000 σ.α.λ.. Για άγνωστους λόγους, όμως, η
συνολική παραγωγή του δεν ξεπέρασε τις 252 μονάδες.
H ανοιχτή έκδοση της Μερτσέντες 300 SL ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν η
εταιρία για να αυξήσει τις πωλήσεις της στις ΗΠΑ. Το εξαιρετικό της σχήμα,
μαζί με τις αγωνιστικές δάφνες ήταν χαρακτηριστικά που δεν αφήνουν αδιάφορο
κανένα συλλέκτη.
H 356 ήταν βασισμένη πάνω στο σκαθάρι της VW, το οποίο είχε σχεδιάσει
προπολεμικά ο Φερδινάνδος Πόρσε. Παρόλα αυτά, δεν ήταν ένα φτηνό αυτοκίνητο
για το λαό. Είχε τον κινητήρα πίσω και αλουμινένιο αμάξωμα αλλά μπορούσε να
φιλοξενήσει μόλις δυο άτομα. Ήταν ένα αυτοκίνητο που άφησε εποχή, ειδικά αν
σκεφθείτε πως αποτέλεσε τον πρόγονο της 911...